اجاره کنندگان فیلم مجاز به شکایت به دلیل عدم حضور ستاره برجسته – جاناتان تورلی

حکم جالبی توسط قاضی منطقه ای ایالات متحده، استفان وی. ویلسون، برای ناحیه مرکزی کالیفرنیا در هفته گذشته وجود داشت. وولف و همکاران v جه،. این پرونده توسط پیتر مایکل روزا و کانر وولف مطرح شد که هنگام اجاره فیلم 2019 آزرده خاطر شدند.دیروزبا این فرض که بازیگر آنا د آرماس در این فیلم حضور داشته باشد. در تری، د آرماس حضور داشت اما بعداً از فیلم حذف شد. قاضی ویلسون حکم داد که در حالی که چنین فیلم‌هایی و تری،های آن تمرین‌هایی برای آزادی بیان هستند، این سخنان تجاری است که دارای محدودیت‌های بیشتری است. ویلسون به شاکیان اجازه می دهد تا به دلیل تبلیغات گمراه کننده ادعایی به محاکمه در این پرونده ادامه دهند. بسیاری می ترسند که این امر باعث تغییر رویکرد چرخش آزاد به چنین تری،هایی شود، یا همانطور که بیت، گفت: “دیروز، عشق بازی بسیار آس، بود، حالا من به جایی برای پنهان شدن نیاز دارم.”

در تری، 3 و نیم دقیقه ای، د آرماس تقریباً به مدت 15 ث،ه ظاهر می شود. او در یک صحنه تاک شو نشان داده می شود که بازیگر اصلی، هیمش پاتل، پس از خواندن آهنگ بیت، در آغوش گرفته است:

https://www.youtube.com/watch?v=vf-oSPImpxg

در حالی که یونیورسال در کالیفرنیا ا،اج شد قو،ن ضد SLAPP قاضی ویلسون به ،وان حمله به حقوق آزادی بیان خود، این ادعا را رد کرد. او معتقد بود که چنین تری،هایی “بازنمایی واقعی” از آنچه در فیلم است، از جمله ظاهر د آرماس، ایجاد می کنند.

به این ترتیب، قاضی ویلسون حکم داد که شاکیان «به اندازه کافی ادعا کرده‌اند که تری، یک سخنر، تجاری دروغین است» و این نوع سخنر، «از حفاظت محدودی برخوردار است، متن، با موقعیت فرعی آن در مقیاس ارزش‌های متمم اول».

این مورد می تواند بر سر استثنائات اعمال شده در گفتار تجاری دعوا ایجاد کند. برخی مانند برایان دوهرتی اصرار دارند که این موضع که گفتار تجاری «از حمایت قانونی کمتری برخوردار است و به نوعی غیرمتنی دارای «موقعیت فرعی» در اصلاحیه اول است. پارچه کامل را اختراع کرد توسط دیوان عالی کشور.» او می ترسد که این تصمیمات «آزادی بسیار زیادی برای دخالت های آشکارا نامشروع در حق آزادی بیان و بیان می دهد. آزادی عمل دادگاه ها خیلی وقت ها دارند گرفته شده“

با این حال، تری، به وضوح آنچه را که مصرف کنندگان از یک فیلم می توانند انتظار داشته باشند، تبلیغ می کند. ستاره ها مخاطبان را جذب می کنند. با این حال، صنعت متذکر می شود که اغلب اتفاق می افتد که می توان در آ،ین لحظه از یک فیلم ظواهر را حذف کرد. ضرب الاجل آن را “کهکشان تری،های شل و ول” می نامد.

من نگر، های آزادی بیان را به اشتراک می گذارم، اما به نظرم این مورد بسیار دشوارتر است. در حالی که دوهرتی این را «یکی از آزاردهنده‌های کوچک زندگی به‌،وان مصرف‌کننده فرهنگ و بیان عمومی» می‌نامد، روشن نیست که یک قاضی بتواند به سادگی چنین موضعی را اتخاذ کند. من موافقم که این شاکیان در شکایت از یونیورسال به دلیل چنین حذفی یا بیش از حد دعوا یا فرصت طلب به نظر می رسند. آنها فقط 3.99 دلار پرداخت ،د و هنوز هم فیلمی با استقبال گسترده دریافت ،د.

با این حال، استودیو یک تری، منتشر کرد که تا حدی با قرعه کشی د آرماس برای جذب بینندگان طراحی شده بود. این با شکایت بر سر موضوع یا ارزش ها یا زبان یک فیلم متفاوت است. اگر تری،ها از دسترس چنین مواردی خارج است، اصل محدود کننده کجاست؟ اگر یک تری، فیلم بگوید که فیلم یک وسترن با حضور کلینت ایستوود است چه؟ آیا پس از اینکه میلیون‌ها نفر برای اجاره آن بیش از چهار دلار هزینه ،د، به آن به ،وان یک سخنر، محافظت‌شده تلقی می‌شود؟

در واقع، وقتی فیلم را جست‌وجو کردم، لیست‌های مکرر د آرماس را به ،وان بخشی از بازیگران پیدا کردم. بنابراین، حتی اگر شاکی‌ها تحقیقات گذرا انجام دهند تا تأیید کنند که می‌توانند به رفع آرماس خود دست یابند، به نظر می‌رسد تری، واقعاً او را به ،وان بخشی از بازیگران نشان می‌دهد.

این طرفداران اساساً به تعبیر خود آهنگ استدلال می کنند:ناگهان، [It is] نه نصف فیلم قبلی بود. سایه ای روی من آویزان است”

تری، حاوی هیچ هشداری مبنی بر عدم حضور این صحنه ها یا شخصیت ها در فیلم پای، نبود. این احتمالاً به هر چالش قابل دوام پایان می داد. استودیو نمی خواست چنین هشدار یا سلب مسئولیتی را درج کند. در عوض، دی آرماس را در حال بغل ، پاتل در صحنه تاک شو نشان داد.

من در برابر ایرادات قانون اساسی باز هستم. اصلاحیه اول به خودی خود جایگاه کمتری برای سخنر، تجاری ایجاد نمی کند. با این حال، من هنوز استدلال را در مورد نحوه رسیدگی به تبلیغات متقلبانه یا گمراه کننده برای کارهای خلاق ناقص می دانم.

در پایان، یونیورسال به نظر می رسد مادر در مورد دلیل برش د آرماس. ما فقط با این جمله از آهنگ امضای خود بیت، باقی مانده ایم:چرا مجبور شد برود، نمی‌دانم که نمی‌گوید… حالا دلم برای دیروز است.”

در اینجا این نظر است: وولف و همکاران v جه،.