لغو ادعای ثبت اختراع | Patently-O

توسط دنیس کراچ

پرونده معلق از Jump Rope Systems در مقابل Coulter Ventures برای من به ،وان ،ی که هم اموال و هم آیین دادرسی مدنی را آموزش می دهد، جذاب است. سؤالات اساسی: (1) با نزدیک شدن به پایان رسیدگی به پرونده بازبینی بین طرفی (IPR) - به سمت لغو - در چه مرحله ای ادعاها دیگر قابل اجرا نیستند؟ (2) تأثیر لغو چیست، به ویژه، آیا مانند لغو اشتراک مجله است که در آن مش، سابق از پرداخت صورتحساب های سررسید شده خارج نیست. یا، آیا مانند فسخ است - یک Ab در آغاز خاموشی؟ این مورد همچنین (3) یک چالش مستقیم روند قانونی را برای سیستم IPR ایجاد می کند.

یک IPR معمولی که در آن درخواست کننده برتری دارد، شامل توالی سه مرحله ای زیر است:

1. تصمیم غیرقابل ثبت اختراع: PTAB تصمیم کتبی نهایی را صادر می کند و به این نتیجه می رسد که ادعای اعتراض شده با وجود شواهد و مدارک غیرقابل ثبت است.
2. در استیناف تایید شد: در دادگاه تجدید نظر، مرکز فدرال این حکم را تایید می کند.
3. گواهی انصراف: پس از تکمیل درخواست تجدیدنظر، مدیر USPTO سپس گواهی لغو ادعا را صادر می کند. 35 USC 316.

سوال اول - اگر دارنده اختراع در دعوای نقض همزمان دادگاه منطقه ای شرکت داشته باشد، در چه مرحله ای حق ثبت اختراع دیگر قابل اجرا نیست؟

بدیهی است که ادعای حق ثبت اختراع در مرحله 3 لغو می شود و تا آن مرحله نمی توان آن را اجرا کرد. با این حال، مدار فدرال اعلام کرده است که این ادعا در مرحله 2 بر اساس درخواست مشکوک دادگاه از استوپل وثیقه غیرقابل اجرا است. من آن را به دلیل استانداردهای اثبات متفاوتی که در دادگاه PTAB در مقابل دادگاه منطقه اعمال می شود، مشکوک می دانم. تصمیم تأیید شده PTAB با وجود شواهد و مدارک، این ادعا را نامعتبر دانست. اما، در دادگاه منطقه ای، ابطال دعوای قضایی نیازمند شواهد واضح و قانع کننده است، که استانداردی قابل ملاحظه بالاتر است. و نتیجه گیری مبنی بر بی اعتباری تحت یک استاندارد پایین تر به طور قطعی به ما نمی گوید که همان ادعا تحت استاندارد بالاتر بی اعتبار بوده است. با استفاده از یک رویکرد استاندارد مانند ارائه مجدد (دوم) احکام، ممانعت از وثیقه به دلیل تفاوت در استانداردها در اینجا اعمال نمی شود. در اینجا، ما تمایل داریم از یک استاندارد دقیق استفاده کنیم تنها دلیل اصول به دلیل پیامدهای دادرسی آنها - نتیجه یک طرف را از طرح استدلال خود در دادگاه منع می کند. تحریف این قانون توسط مدار فدرال تا حدودی منطقی است - به نظر می رسد که اساسنامه صدور گواهی لغو را یک فرآیند و،ی با زبان «مدیر باید» کند. و با این حال، نادیده گرفتن قو،ن به گونه ای که روند قانونی را تضعیف کند، مشکل ساز است. من در اینجا متذکر می شوم که به نظر می رسد دادگاه ها معمولاً قبل از اعلام منع در انتظار تصمیم تجدیدنظر هستند، اگرچه مشخص نیست که آیا این رویکرد به نحوی ضروری است یا صرفاً محتاطانه (از آنجایی که دادگاه های منطقه معمولاً منطقه فدرال را غیرقابل پیش بینی می دانند). همچنین متذکر می شوم که من قبلاً از مدار فدرال برای گسترش نادرست قانون منع در رابطه با دکترین ،، فراخو، کردم - آنها در آنجا نیز به من گوش ن،د.

سوال دوم مورد بحث در Jump Rope Systems تاثیر لغو را شامل می شود - در مورد تخلفی که قبل از لغو رخ داده است (و دعاوی در حال رسیدگی) چطور؟

سیستم صدور مجدد نسبتی نزدیک به بررسی interpartes دارد و از مزایای 150 سال رویه قضایی، از جمله تصمیمات متعدد دیوان عالی برخوردار است. با صدور مجدد، دادگاه ها به وضوح اعلام کرده اند که ابطال دعاوی در حین صدور مجدد، آن دعاوی را کاملاً بی اعتبار می کند. برای مثال ببینید موفیت در مقابل گار، 66 US 273, 283 (1861) و مایر علیه پریچارد, 23 L. Ed. 961 (1877). اما، سیستم صدور مجدد تفاوت قابل توجهی دارد - صدور مجدد با تسلیم اختراع توسط دارنده اختراع آغاز می شود که طبق قانون لازم است. 35 USC 251. این تسلیم شدن است که لغو ادعاها در انتشار مجدد را بسیار چشمگیر می کند.

با بین احزاب بررسی، دارنده اختراع حق ثبت اختراع را تسلیم نمی کند و بنابراین ما وضعیت بالقوه متفاوتی داریم. با این حال، دادگاه ها به طور منظم فسخ دعاوی را به ،وان ابطال دعاوی به عقب و جلو در طول زمان تلقی می کنند. اما، چندان روشن نیست که رویکرد صحیح است و بسیاری از موقعیت ها وجود دارد که دادگاه ها «لغو» را فقط به اثر آینده نگر داده اند. جامپ روپ در جلسه توجیهی خود به مجموعه ای طول، از موارد در زمینه های مختلف حقوقی و همچنین م،ای ساده کلمه اشاره می کند:

،یسی ساده همخو، دارد. "لغو" اشتراک مجله، تحویل های آینده را متوقف می کند، اما شماره های گذشته همچنان در دست است.

طناب پرش پاسخ مختصر. اگر Jump Rope در این مورد برنده شود، یک دادخواست IPR که ادعاها را لغو می کند، فقط خسارات احتمالی و معافیت دستوری را قطع می کند. تا زم، که متهم نتواند ادعاهای خود را در دادگاه منطقه با استانداردهای بالاتر ثابت کند، دارنده اختراع همچنان می تواند خسارات پیش از ابطال را دریافت کند.

= = =

این جلسه توجیهی همچنین شامل یک چالش مهم رویه دادرسی است - با این استدلال که استفاده از حقوق مالکیت م،وی برای جلوگیری از دعاوی مربوط به نقض روند قانونی را نقض می کند. در کشورهای نفتی، دارنده اختراع، چالش های مختلفی را برای سیستم مطرح کرد، اما چالشی در روند قانونی ایجاد نکرد. Oil States Energy Servs., LLC v. Greene\'s Energy Group, LLC, 138 S. Ct. 1365 («ما بر محدود بودن ذخایر خود تأکید می کنیم... کشورهای نفتی [has not] چالشی در روند قانونی ایجاد کرد.").

در اینجا، دارنده اختراع دو استدلال ارائه می کند:

1. اولاً، داوران خط مقدم به اندازه کافی از نیروهای سیاسی جدا نیستند. ایالات متحده علیه Arthrex, Inc., 141 S. Ct. 1970، 1993 (2021) (Gorsuch، J.، موافق تا حدی و مخالف تا حدی) («تصمیم دادگاه در کشورهای نفتی اجازه دادن به مقامات اجرایی برای به عهده گرفتن یک عملکرد قضایی تاریخی همیشه مقدر بوده است که مشکلات آشنای روند دادرسی را مطرح کند. . . . [P]منافع قدرتمند قادرند ارتشی از لابی گران و وکلا را جمع آوری کنند تا بر بوروکراسی های مسئول سیاسی تأثیر بگذارند (و حتی آن ها را دستگیر کنند).»)
2. دوم، اجازه ندادن بازجویی متقابل زنده سنتی از شاهدان
   (در عوض، با تکیه بر سپرده گذاری های کتبی)، رویه های IPR با توجه به اهمیت حق مالکیت مورد بحث، روند قانونی را نقض می کنند. رجوع کنید به Goldberg v. Kelly, 397 US 254, 269 (1970) («تقریباً در هر شرایطی که تصمیمات مهم به سؤالات واقعی تبدیل می شوند، روند دادرسی مست،م فرصتی برای رویارویی و بازجویی متقابل از شاهدان مخالف است».)

سوالات عالی از درخواست کننده

رابرت گرینسپون (دانلپ بنت) مشاور سیستم های طناب پرش دارنده اختراع است. لوئیس دیسانتو (بنر ویتکاف) نماینده متهم متخلف Coulter Ventures است. دفاتر آنها در مرکز شهر شیکاگو چند بلوک از هم فاصله دارند.