توسط دنیس کراچ
مح،ه خسارات ناشی از نقض حق ثبت اختراع می تواند یک کار پیچیده باشد، به ویژه زم، که اختراع بهبود یک ماشین یا محصول موجود باشد. تصمیم دیوان عالی در سال 1884 در گرتسون در مقابل کلارک، 111 US 120، به ایجاد قاعده ای کمک کرد که در موارد مربوط به اختراعات بهبود، باید ت،یم بندی شود.
شاکی، گرتسون، دو حق ثبت اختراع را در اختیار داشت که سرهای دستشویی بهبود یافته را پوشش می داد و از متهمان به دلیل تخلف شکایت کرد. دادگاه بدوی در کنار دارنده اختراع قرار گرفت – ادعاها را معتبر و نقض شده تشخیص داد و همچنین دستور توقف نقض مداوم را صادر کرد. با این حال، دادگاه از اعطای خسارات معوقه درخواستی برای تخلفات گذشته خودداری کرد.
دارنده اختراع یک مح،ه ساده خسارت از دست رفته را ارائه کرده بود. به طور خاص، شواهدی به دادگاه ارائه شد که نشان می‌داد دارنده اختراع از فروش هر موپ چقدر سود می‌برد، و دارنده اختراع از دادگاه می‌خواست که متهم را مجبور به پرداخت آن مبلغ برای هر یک از ماپ‌های متخلف کند. قاضی دادگاه مداری ساموئل بلاچفورد، وکیل ثبت اختراع نیویورک، جورج جی سیکارد را برای انجام یک حسابداری منصوب کرد. سیکارد با توصیه 0 دلاری به ،وان غرامت برگشت و بلاچفورد موافقت کرد.
مسئله در اینجا این است که حق اختراع بهبود یک دستشویی را پوشش می دهد، اما دارنده اختراع به دنبال خسارت برای کل سود مربوط به موپ بود – نه فقط ارزش بهبود. بلاچفورد به عقیده خود نوشت:
دارنده اختراع باید در هر مورد شواهدی ارائه دهد که تمایل به تفکیک یا ت،یم سود متهم و خسارات دارنده اختراع بین ویژگی ثبت اختراع و ویژگی های غیرقابل ثبت اختراع داشته باشد، و چنین شواهدی باید قابل اعتماد و ملموس باشد و حدسی یا حدسی نباشد. یا باید با شواهدی به همان اندازه قابل اعتماد و رضایت بخش نشان دهد که سود و خسارت باید بر کل ماشین مح،ه شود، به این دلیل که ارزش کل ماشین، به ،وان یک کالای قابل فروش، به طور من، و قانونی قابل انتساب به دستگاه است. ویژگی ثبت شده
گرتسون در مقابل کلارک، 10 F. Cas. 40, 44 (CCNDNY 1878). اثبات خسارت بر عهده شاکی است، اما نظریه خسارت وی به کلی ش،ت خورده است. و هیچ مدرک دیگری برای خسارت ارائه نشد. نتیجه موثر بدون آسیب بود.
در زمان تصمیم گیری، بلاچفورت قاضی دادگاه مداری بود. در سال 1882، او توسط رئیس جمهور ،تر آرتور به دادگاه عالی ایالات متحده معرفی شد. به دلیل عقب ماندگی طول، در آن زمان، بلاچفورت قبل از رسیدگی به پرونده به دادگاه رسید (حتی اگر مستقیماً درخواست تجدید نظر شده بود). دیوان عالی سرانجام در سال 1886 به رسیدگی به درخواست تجدیدنظر رسید و در نظر جاستیس فیلد تأیید شد.
دادگاه عالی تصمیم بلاتفورت را همانطور که در بالا انجام دادم نقل کرد و همچنین اشاره کرد که برای اختراعات بهبود، «دارنده اختراع باید نشان دهد که پیشرفت او در چه مواردی به سودمندی ماشین یا تدبیر افزوده است. او باید نتایج آن را به طور متمایز از سایر بخش ها جدا کند، تا مزایای حاصل از آن به طور مشخص دیده و قدرد، شود.» گرتسون در مقابل کلارک، 111 US 120 (1884).
این تصمیم به ایجاد یک قاعده روشن برای دارندگان حق اختراع کمک کرد تا هنگام ادعای خسارت برای بهبود ماشین‌ها یا ابزارهای موجود، از آن پیروی کنند. این سند بر ارائه شواهد قابل اعتماد و ملموس برای ت،یم سود و خسارت بین ویژگی های ثبت شده و بدون اختراع یا شواهدی برای نشان دادن اینکه ارزش کل محصول قابل انتساب به ویژگی ثبت شده است تأکید کرد.
= = =
نکته جالب توجه این پرونده این است که متهم – چار، بی کلارک – همچنین مخترع یکی از دو حق ثبت اختراع ادعا شده است. کلارک حقوق خود را به شخص ثالثی منتقل کرده بود و گرتسون آنها را ،ید. این مورد شامل فروش بیش از 100000 موپ است.
منبع: https://patentlyo.com/patent/2023/04/establi،ng-guidelines-garretson.html